Ο ύπνος, ο αδερφός του Θανάτου σύμφωνα με την αρχαία Ελλάδα, κατά την διάρκεια του όποιου το αστρικό σώμα αποχωρίζεται το φυσικό. Παραμένοντας όμως ακόμη στενά συνδεδεμένα, με το φυσικό σώμα να αποτελεί τόσο έκφραση των βαθύτερων επιθυμιών όσο και φόβων. Τα γνωστά σε όλους μας όνειρα, διαχρονικά έχουν απολέσει εργαλείο που μπορούν να οδηγήσουν σε μία περεταίρω πορεία ίασης τόσο του σωματικού πόνου όσο και της ψυχής, μέσω της αναγνώρισης πασχόντων σημείων τόσο σωματικών αλλά και ψυχικών.
Η διαδικασία θεραπείας του νου και σώματος με βάση τον συναισθηματικό κόσμο, ή αλλιώς αστρικό σώμα, σε γενικότερα πλαίσια ενέργεια, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Ο Ασκληπιός χρησιμοποιούσε την πρακτική της εγκοίμησης με σκοπό να θεραπεύει. Ο ασθενής αφού είχε υποστεί ένα είδος σωματικής κάθαρσης, τρεφόμενος με συγκεκριμένες τροφές και ακολουθώντας συγκεκριμένες τελετουργίες κοιμόταν σε έναν ιερό χώρο. Στο όνειρο του τότε, εμφανιζόταν ο Ασκληπιός και το βαθύτερο εγώ απαλλαγμένο από οτιδήποτε ψυχικό ή υλικό αποκάλυπτε στον θεραπευτή, την βαθύτερη αίτια του πόνου.
Αναφερόμαστε σε μια διαδικασία επούλωσης που συνδυάζει τόσο τον ονειρικό κόσμο όσο και τον υλικό. Αντιτιθέμενοι στην πλήρη απομόνωση του αστρικού σώματος από την ίαση της ψυχής και τους σώματος.
Καθώς ο ένας πόνος θα μας δώσει πληροφορίες για τον άλλο και θεραπεύοντας ταυτόχρονα και τους δυο, θα μπορέσουμε να επιτύχουμε το επιθυμητό σκοπό. Θα μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθεροι απαλλαγμένοι από βάρη ανασφάλειες και φόβους. Να έχουμε την διάθεση και την ικανότητά να χαρούμε την ζωή διπλά σε αυτούς που πραγματικά μας αγαπούν και αγαπάμε.