Κατηγορίες
Αυτογνωσία & Εσωτερική Καλλιέργεια Φιλοσοφία

Η Καλοσύνη χωρίς Όρια δεν είναι Αρετή

Η υπερβολική καλοσύνη μπορεί να γίνει παγίδα. Ανακάλυψε πώς η ανιδιοτελής προσφορά χωρίς όρια οδηγεί στην ακύρωση του εαυτού και γιατί η αρετή χρειάζεται μέτρο και αυτοπροστασία.

Όταν λες «ναι» σε όλους, λες «όχι» στον εαυτό σου.

Φαντάσου έναν γιατρό που προσφέρει θεραπεία σε όλους, ακόμα και όταν ο ίδιος έχει πυρετό.
Ή έναν οικοδόμο που συνεχίζει να χτίζει σπίτια, ενώ το δικό του καταρρέει.

Κάπως έτσι μοιάζει η καλοσύνη χωρίς όρια.

Την ονομάζουμε «ευγένεια». Τη βαφτίζουμε «ενσυναίσθηση». Τη φοράμε σαν στολή προσφοράς.
Αλλά κάποιες φορές… είναι απλώς φόβος να μη δυσαρεστήσουμε.


Αν δε βάζεις όρια, δεν αγαπάς τον άλλο — τον εξαρτάς.

Ο Αριστοτέλης λέει πως «Η αρετή βρίσκεται στο μέσον».
Ούτε στην απόλυτη αποχή, ούτε στην απόλυτη υποχώρηση.

Η καλοσύνη χωρίς φραγμό, γίνεται αδυναμία.
Όχι επειδή δεν είναι αγνή — αλλά επειδή δεν είναι ισορροπημένη.

Ο Carl Jung το πήγε ακόμα βαθύτερα:

«Ο καλός άνθρωπος είναι αυτός που έχει αναγνωρίσει τη σκιά του, όχι αυτός που την αρνείται.»


Γιατί δυσκολευόμαστε να πούμε όχι;

– Γιατί φοβόμαστε πως θα μας απορρίψουν
– Γιατί έχουμε ταυτίσει την αξία μας με το “να μας αγαπούν”
– Γιατί δεν έχουμε μάθει να διακρίνουμε ευγένεια από ακύρωση

Και τελικά, νιώθουμε θυμό. Όχι γιατί οι άλλοι μας εκμεταλλεύτηκαν.
Αλλά γιατί εμείς δεν προστατεύσαμε τον εαυτό μας.


Η Αληθινή Καλοσύνη έχει Ρίζες

Δεν είναι υποχρέωση. Δεν είναι θυσία. Δεν είναι αποδοχή όλων των συμπεριφορών.

Είναι να λέω:
– Ναι, σε βοηθώ, αλλά όχι εις βάρος μου
– Ναι, συμπονώ, αλλά χωρίς να με καταρρακώνω
– Ναι, είμαι εδώ, αλλά όχι πάντα, όχι για όλα

Αυτό δεν είναι σκληρότητα.
Αυτό είναι συνειδητή αγάπη.


Μια ερώτηση για σένα

📌 Σε ποια σημεία της ζωής σου η καλοσύνη έχει ξεπεράσει τα όριά σου;
📌 Και τι θα άλλαζε αν έλεγες: “Εδώ σταματάει το δικό μου ‘ναι’ – και αρχίζει το δικό μου ‘εγώ’”;