Μια ολιστική προσέγγιση για μια πιο ουσιαστική ζωή
Η ζωή, με τα ατέλειωτα μαθήματά της, μου έχει δείξει πως η αληθινή γνώση δεν χωρίζεται σε κομμάτια. Η πνευματικότητα δεν είναι απλά μια ξεχωριστή διάσταση — είναι βαθιά δεμένη με τις ανθρωπιστικές επιστήμες που αγαπώ και μελετώ: φιλοσοφία, ψυχολογία, ψυχιατρική, κοινωνιολογία, επικοινωνιολογία, πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σχέσεις. Κάθε νέα γνώση γεννά νέα ερωτήματα, και κάθε απάντηση με οδηγεί πιο βαθιά στην κατανόηση του κόσμου και, κυρίως, του εαυτού μου.
Πώς να αγνοήσω τον φαντασιακό κόσμο, τη διαίσθηση, την αρνητική ενέργεια, τα προφητικά όνειρα; Εκείνη τη μικρή φωνή μέσα μου, που με καθησυχάζει ότι όλα θα πάνε καλά, την ελπίδα που ζει στο βάθος της ψυχής. Συχνά λέμε πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Η ζωή είναι μια διαρκής αναζήτηση, μια συσσώρευση γνώσεων και εμπειριών, που κάθε μια μας διδάσκει κάτι πολύτιμο. Ένας κόσμος που είναι μόνο υλικός, χωρίς πνεύμα, μου φαίνεται φτωχός και δυστυχισμένος.
Όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, «Ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν ζῷον» (Ηθικά Νικομάχεια, Βιβλίο Α, 1253a), η ζωή και η γνώση αποκτούν νόημα μέσα στη σχέση, στην κοινότητα, και στην ολότητα της ύπαρξης — όχι μέσα στη διάσπαση και την απομόνωση.
Η σύγχρονη ιατρική, όπως την έχω βιώσει και μελετήσει, συχνά αντιμετωπίζει το άτομο σαν μηχανή που χρειάζεται επιδιόρθωση — φάρμακα, χειρουργικές παρεμβάσεις, αποκομμένη από τον ψυχικό του πόνο. Και όμως, γνωρίζω καλά πως ο ψυχικός πόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με πολλές σοβαρές ασθένειες. Όπως έχει πει ο Irvin Yalom, «Η ουσία της ψυχοθεραπείας είναι να βρεις νόημα εκεί όπου αρχικά υπήρχε μόνο πόνος.» (Existential Psychotherapy, 1980)
Για μένα, το άτομο είναι μια ολότητα, όχι απλά ένα σύνολο αποσπασμένων κομματιών. Αξίζει να το αντιμετωπίζουμε έτσι — με σεβασμό στην ψυχή και στο σώμα, στην πνευματικότητα και στη γνώση, μαζί.